Je kind gaat naar de unief? Dan herken je deze gevoelens!


Gezin
17/05/2021
Overweldigd door emoties wanneer je kroost naar de universiteit of hogeschool gaat? Dat is helemaal normaal.

Langs de ene kant ben je superfier, langs de andere kant overvalt je een gevoel van leegte. En soms ben je zelfs een beetje bang. Een mengelmoes van emoties die je voelt wanneer je kind vertrekt naar de universiteit.

Angst voor slechte en ongezonde voeding

Je eerste zorg als je oogappel eenmaal ontsnapt aan je ouderlijke invloed, is waarschijnlijk dat hij zichzelf houdt aan een streng dieet van pizza, ontbijtgranen, frisdrank en frietjes. En komt je jonge student in het weekend terug naar huis met een flinke keelontsteking? Zie dat dan als een kans om hem nog maar eens te wijzen op het belang van groenten en fruit in z’n voedingspatroon.

‘Als hij maar niet te veel drinkt!’

Je kleine engel leeft op het studentenritme? Dat betekent eigenlijk dat hij elke avond de bloemetjes buitenzet. En als hij vertelt dat hij nu ook de job van z’n leven heeft gevonden - ober in de uitgaansbuurt? Dan wordt je angst alleen maar groter…

De wens om weer 18 te zijn

Stiekem ben je eigenlijk wat jaloers op alle avonturen en ervaringen die je kind te wachten staan. Zou het niet geweldig zijn om je eigen studentenjaren opnieuw te beleven, terwijl je geniet van de levenservaring die je sindsdien hebt opgedaan? Niks mis met dromen!

Angst dat lessen naar de achtergrond gaan verdwijnen

Mist je oogappel de helft van zijn lessen en beslist hij dat het echt wel in orde komt als hij pas de dag voor de examens in actie schiet? Dan is het normaal dat je daar van wakker ligt.

Stoppen met studeren

Je kunt het scenario maar niet uit je hoofd krijgen: je kind vindt de liefde van z’n leven, stopt meteen met studeren en verdwijnt met zijn nieuwe wederhelft naar Thailand om “op zoek te gaan naar zijn ware ik”.

De confrontatie met het lege nest-syndroom

Je wordt gekweld door een gevoel van verdriet dat je nog niet eerder hebt meegemaakt. Het maakt het duidelijk dat deze fase in het ouderschap er nu echt wel op zit, en dat je kind aan een nieuw deel van het leven begint.

Opwinding bij het vooruitzicht van zoveel vrije tijd

Eindelijk vrijheid en eindeloze mogelijkheden, hoera! Nu je kroost minder zorgen nodig heeft, kan jij je weer volop smijten in het sociale leven waar je al jaren van droomt.

Angst voor het overleven van het gezin na vertrek

Wat als je niet meer weet waarover te praten met je wederhelft, nadat het belangrijkste gespreksonderwerp is uitgevlogen? Je bent er je ook van bewust dat broers en zussen er soms lang over doen om het vertrek van een gezinslid een plekje te geven.

De zware eisen van een universiteitsopleiding

Logisch dat je je zorgen maakt! Zal je kind in staat zijn om aan de eisen van het studentenleven te voldoen? En kan hij het alleen-zijn aan dat daar soms mee gepaard gaat? Soms beeld je je zelfs in dat hij jou uiteindelijk zo hard zal missen, dat hij alles opgeeft om terug naar huis te komen.

De drang weerstaan om het leven van je kind vanop afstand te regelen

Je bent constant in de verleiding om het hele leven van je student te micromanagen, inclusief de nachtclubs kiezen en zijn budget beheren. En heeft hij eigenlijk al de juiste vrienden gevonden?

Overlopen van trots

En zetten ze dan uiteindelijk hun eerste geslaagde stappen in de echte wereld? Dan ben je als ouder nog nooit zo trots geweest op je kind.

En jij, hoe ga jij om met deze nieuwe fase?